Bedrettin yiğitleri ufka baktılar.
Gitgide yaklaşıyordu toprağın sonu
Fermanlı bir ölüm kuşunun kanatlarıyla.
Oysa ki onlar bu toprağı
Bu kayalardan bakanlar onu
Üzümü inciri narı
Tüyleri baldan sarı
Sütleri baldan koyu davarları
İnce belli aslan yeleli atlarıyla
Duvarsız ve sınırsız
Bir kardeş sofrası gibi açmıştılar....
