Ερμηνεία - Μουσική: Δημήτρης Φασουράκης
Στίχοι: Γιάννης Σκαρίμπας
Φλάουτο: Φιορέντσα Βαρδοπούλου
Τύμπανα: Βασίλης Καραγιάννης
Κλασική κιθάρα, ηλεκτρική κιθάρα, ακουστική κιθάρα: Σπύρος Κονσολάκης
Πιάνο: Αγγέλικα Παπανικολάου
Ηλεκτρικό μπάσο: Δημήτρης Φασουράκης
Χορογραφία - Ερμηνεία: Nena Lazarevic
Σκηνοθεσία - Βίντεο: Ελευθερία Νικολαϊδου
LYRICS:
Πώς ήταν έτσι, πώς μου εφάνη ως είχεν έμβει
κειό το βαπόρι μες στο λιμάνι με όκια τεφρά,
όπως το τύλιξε στ’ αχνά μετάξια της σιγά η ρέμβη
ως το ρυμούλκησε μειλίχιο η νύστα μου εκεί αλαφρά.
Ήρθε και στάθηκε μπερδικλωμένο σ’ αχνή τολύπη
κ’ ήταν σαν κάτι, κάτι ανείπωτο να `χε να πει,
κι ύστερα, παίρνοντας, σκυφτή επιβάτισσά του τη λύπη
ως ήρθε θα `φευγε, με κυβερνήτη του τη σιωπή.
Κι η νύχτα έφτασε. Αχ, το βαπόρι μες στην ασβόλη,
τι τρέλα θα `κανε ανεπανόρθωτη και μαγική;
Μη θα κεραύνωνε με μια του λέξη την έρμη πόλη
μη θα ξεμπάρκαρε τη φρίκη αμίλητη οτο μώλο εκεί;
Ή μη - βαρκάκια του - μ’ άσπρες κορδέλες σταυροδεμένα
φέρετρα θα `στελνε όξω - σαν κύματα και σαν αφροί -
όπου θα κείτονταν της γης τα νήπια μαχαιρωμένα
ή όπου όλοι όσοι αγαπήθηκαν, θα `σαν νεκροί;
Τίποτα, τίποτα... Μα πώς έτσ’ ήταν, πώς μου εφάνη
αυτό το πλοίο; Στάθηκε αμίλητο μ’ όψη φριχτή
κι έφυγε, ως το `φερε η Κυρά μου η τρέλα μες στο λιμάνι,
αυτή που παίρνοντας με από το χέρι με περπατεί.
