نوازنده و آهنگساز ایتالیایی آنتونیو کسترینیانو (Antonio Castrignanò)، برای اجرای موسیقی و رقص و برای انتقال یک سنت موسیقایی چند صدساله که از کار در کشتزارها و از لذت زندگی و همزیستی می گوید، از گذشته به حال و از ایتالیا به فرانسه آمده است.
کار او براساس ریتمهای «پیتزیکا» است که نام یکی از موسیقیها و رقصهای سنتی جنوب ایتالیا است. او می گوید: «این موسیقی، یک جور درمان است، یک محصول طبیعی است. ثمره کار مردمی است که نمی خواستند افراد بیچاره و مشکل دار را پس بزنند و به وسیله یک سنت باستانی شمنی و با یک موسیقی و رقص خاص به نام پیتزیکا تاراناتا (pizzica tarantata) آنها را دوباره به جامعه و به اجتماع خودشان بر می گرداندند.»
«پیتزیکا» در این گویش ایتالیا به معنای «گزیدگی» و تاراناتا به معنای «عنکبوت» است و اساس این نامگذاری، این باور کهن بوده است که افرادی که دچار مشکلات یا ناتوانی های خاص بوده اند توسط چیزی گزیده شده اند، و این رقص سبب می شده است که سم از بدن آنها بیرون برود و شفا پیدا کنند.
چنانکه پیش تر، هنرمندانی نظیر گوران برگویچ (Goran Bregovic) نشان داده اند، آنتونیو کسترینیانو
