روز ۹ نوامبر ۱۹۸۹ ساعت ۹ و ۲۰ دقیقه شب، لحظ تاریخی ایجاد اولین رخنه در دیوار برلن در خیابان برن هولمر (Bornholmer Strasse) در برلن شرقی بود.
برای درک چگونگی فروپاشی دیوار برلن باید به چند ساعت قبل تر و کنفرانس خبری گونتر شابووسکی سخنگوی کمیته مرکزی حزب حاکم در آلمان شرقی بازگشت که اعلام کرد مجوز جدیدی صادر شده که بر اساس آن ساکنان آلمان شرقی می توانند به آلمان غربی سفر کنند.
این خبر در شامگاه ۹ نوامبر به سرعت برق و باد در برلن شرقی و غربی منتشر شد و جمعیت عظیمی به سمت دیوار هجوم بردند و از آن بالا رفتند. پلیس از قبل خبر نداشت و سرانجام به آنها اجازه عبور داد.
رالف هیرش از مخالفان رژیم آلمان شرقی سابق، در باره رویدادهای شامگاه ۹ نوامبر، یعنی آنچه شگفتی هر فردی را به همراه داشت می گوید: “در آن لحظه نگرانی های زیادی وجود داشت. اولین نگرانی احتمال تیراندازی سربازان محافظ دیوار بود. ما می دانستیم که آنها دستور تیراندازی دارند و با توجه به سابقه کشته شدن افراد، اگر یکی از نگهبانان واکنش تندی نشان می داد و شلیک می کرد، می توانست صحنه را کاملا عوض کند. باز شدن دیوار و چنین انقلاب مسالمت آمیزی از قبل برای هیچ کس قابل تصور نبود.”
در آن شب دوربین ها صحنه های غیر قابل تصوری را ثبت کردند که ثبت تاریخ بود. این رخداد ها برای چه کسی باور کردنی بود؟ حتی آنها که با چشمان خود شاهد ماجرا بودند نمی توانستند به فوریت باور کنند.
راینر ملینک، شهروند برلن در مورد خاطره آن شب می گوید: “من در خانه مشغول کار بودم و درک مشخصی از آنچه داشت اتقاق می افتاد نداشتم. وقتی تلویزیون را روشن کردم ودیدم دیوار فرو ریخته، تصورم این بود که یک فیلم سینمایی است. نمی توانستم باور کنم. با خود گفتم: چگونه این فیلم را گرفته اند، چا فیلم جالبی؟ وقتی کانال ها را عوض کردم باز همان تصاویر بود و حس تازه ای در من ایجاد نکرد. فردای آن روز بود که فهمیدم چه اتفاقی افتاده و برایم بسیار خوش آیند بود.”
این صحنه ها واقعا در لحظه و ابتدا به ساکن خلق می شد. در آن کنفرانس خبری مشهور ۹ نوامبر، وقتی یک ژورنالیست ایتالیایی از گونتر شابووسکی پرسید که این مجوز جدید از چه زمانی قابل اجراست، او پاسخ داد: فکر می کنم از همین اکنون!
یک شاهد دیگر می گوید: “آن زمان ما یک خودروی ترابانت داشتیم. بچه ها را برداشتیم و با خودرو بیرون آمدیم تا شاهد آنچه اتفاق می افتد باشیم. حتی امروز که به آن فکر می کنم اشک در چشمانم جمع می شود.”
اما سقوط دیوار همه ماجرا نبود. فروریزی شتابان دیوار راه را برای
انتخابات باز کرد و ظرف یکسال رژیم جمهوری دمکراتیک آلمان منحل شد و دو آلمان غربی و شرقی باردیگر کشور واحدی شدند.
