Ήταν τα ξημερώματα της προηγούμενης Τρίτης, όταν στόχοι στο συριακό έδαφος επλήγησαν για πρώτη φορά. Η σύμπραξη πέντε αραβικών κρατών στο πλευρό των Αμερικανών εναντίον του Ισλαμικού Κράτους των τζιχαντιστών είναι κάτι που είχαμε δει και στον Πόλεμο του Κόλπου, το 1991.
Από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, ο Μπαράκ Ομπάμα απηύθυνε την Τετάρτη έκκληση για την επιπλέον διεύρυνση του μετώπου εναντίον των τζιχαντιστών.
«Η μόνη γλώσσα που τέτοιοι φονιάδες καταλαβαίνουν είναι αυτή της βίας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα συνεργαστούν με μια ευρεία συμμαχία για να καταστρέψουν αυτό το δίκτυο του θανάτου. Σ’ αυτήν την προσπάθεια δεν θα δράσουμε μόνοι», τόνισε χαρακτηριστικά ο Αμερικανός πρόεδρος.
Στις 11 Σεπτεμβρίου, στη Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας, ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι εξασφάλισε τη συνεργασία δέκα αραβικών κρατών. Πέντε συμμετείχαν στα πλήγματα επί του συριακού συριακό εδάφους: Σαουδική Αραβία, Μπαχρέιν, Ιορδανία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και Κατάρ. Αμερικανοί και Άραβες στο ίδιο χαράκωμα από το 1991.
Σε κάθε περίπτωση, μια παρέμβαση στη Συρία χαρακτηρίζεται πολύ πιο επικίνδυνη απ’ ό,τι στο Ιράκ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δρουν στη χώρα χωρίς να έχει προηγηθεί αίτηση της κυβέρνησης, σε αντίθεση με ό,τι γίνεται στο Ιράκ. Έτσι, οι αμερικανικές επιθέσεις δεν πρέπει επ’ ουδενί να ωφελήσουν τον Μπασάρ Αλ Άσαντ.
Ο μεγάλος απών αυτής της περιφερειακής συμμαχίας είναι το Ιράν. Η Τουρκία, ο ισχυρός πάλαι ποτέ σύμμαχος της Δαμασκού, κρατά αποστάσεις, ενώ η Τεχεράνη συνδράμει ανοιχτά τις δυνάμεις των Κούρδων. Ειδικά όσον αφορά την Τουρκία, η θέση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει μεταβληθεί. Διστακτική μεν στην αρχή η Άγκυρα, πλέον δέχεται να προσφέρει βοήθεια σε στρατιωτικό ή διαμετακομιστικό επίπεδο.
Μεταξύ των Δυτικών, η Γαλλία βρίσκεται στην πρώτη γραμμή, καθώς διεξήγε αεροπορικές επιχειρήσεις στο Ιράκ αμέσως μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες. Την Παρασκευή και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, το βρετανικό Κοινοβούλιο θα δώσει το πράσινο φως για τη συμμετοχή και του Ηνωμένου Βασιλείου. Μαχητικά αεροσκάφη και δεκάδες στρατιώτες έχουν διατεθεί για τον κοινό σκοπό και από την Αυστραλία, το Βέλγιο και την Ολλανδία.
Πέραν αυτών, η Ευρώπη συμμετέχει παρέχοντας όπλα και τεχνογνωσία στους μαχητές Πεσμεργκά. Η Ελλάδα ενισχύει τους Κούρδους με πυρομαχικά ανατολικού τύπου, τα οποία ως επί το πλείστον αποτελούν προϊόν κατασχέσεων και δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τον ελληνικό στρατό.
Μείζον ερώτημα τώρα αποτελεί το πόσο μπορεί αυτή η συμμαχία να διαρκέσει. Γιατί στους κόλπους της ομολογείται ανοιχτά: ο αγώνας κατά των τζιχαντιστών θα είναι και μακρύς και επίπονος.
